Natychmiast po zakonczeniu II wojny swiatowej Roman Aftanazy, od 1946 roku mieszkajacy we Wroclawiu i pracujacy w Ossolineum, zdecydowal sie kontynuowac zbieranie informacji i materialow ikonograficznych do historii polskich siedzib ziemianskich. Obszar swoich badan poszerzyl na cale Kresy Wschodnie w granicach sprzed I rozbioru Polski. Postawil sobie za cel udokumentowanie nieistniejacego juz swiata kresowej kultury ziemianskiej. W zwiazku z niemoznoscia dotarcia do miejscowosci, ktore znalazly sie w ZSRR, zrodlem informacji staly sie archiwa, biblioteki, muzea i – przede wszystkim – relacje ostatnich wlascicieli palacow i dworow. Roman Aftanazy opracowal szczegolowy kwestionariusz, w ktorym znajdowaly sie pytania o dzieje danej miejscowosci i jej wlascicieli, historie budowli palacowych lub dworskich, architekture z zewnatrz i wewnatrz, dekoracje, wyposazenia i zbiory sztuki oraz opisy parkow i ogrodow. Codziennie przez ponad czterdziesci lat wysylal kilka listow do dawnych wlascicieli siedzib ziemianskich lub ich potomkow. Przy tym szukal ich po calym swiecie. W sumie wyslal kilkadziesiat tysiecy listow. Czesto zdarzalo sie, ze do tej samej osoby pisal kilkukrotnie, aby uzyskac kompletne informacje o opisywanym obiekcie i archiwalne zdjecia, ktore kopiowal. Zebral okolorycin i fotografii. Opisal nie tylko slynne siedziby ziemianskie, ale, co szczegolnie istotne, palace i dwory mniej znane lub zapomniane. Materialy zebrane i opracowane przez Aftanazego czesto pozostaja glownym lub wrecz jedynym zrodlem do ich historii
Natychmiast po zakonczeniu II wojny swiatowej Roman Aftanazy, od 1946 roku mieszkajacy we Wroclawiu i pracujacy w Ossolineum, zdecydowal sie kontynuowac zbieranie informacji i materialow ikonograficznych do historii polskich siedzib ziemianskich. Obszar swoich badan poszerzyl na cale Kresy Wschodnie w granicach sprzed I rozbioru Polski. Postawil sobie za cel udokumentowanie nieistniejacego juz swiata kresowej kultury ziemianskiej. W zwiazku z niemoznoscia dotarcia do miejscowosci, ktore znalazly sie w ZSRR, zrodlem informacji staly sie archiwa, biblioteki, muzea i – przede wszystkim – relacje ostatnich wlascicieli palacow i dworow. Roman Aftanazy opracowal szczegolowy kwestionariusz, w ktorym znajdowaly sie pytania o dzieje danej miejscowosci i jej wlascicieli, historie budowli palacowych lub dworskich, architekture z zewnatrz i wewnatrz, dekoracje, wyposazenia i zbiory sztuki oraz opisy parkow i ogrodow. Codziennie przez ponad czterdziesci lat wysylal kilka listow do dawnych wlascicieli siedzib ziemianskich lub ich potomkow. Przy tym szukal ich po calym swiecie. W sumie wyslal kilkadziesiat tysiecy listow. Czesto zdarzalo sie, ze do tej samej osoby pisal kilkukrotnie, aby uzyskac kompletne informacje o opisywanym obiekcie i archiwalne zdjecia, ktore kopiowal. Zebral okolorycin i fotografii. Opisal nie tylko slynne siedziby ziemianskie, ale, co szczegolnie istotne, palace i dwory mniej znane lub zapomniane. Materialy zebrane i opracowane przez Aftanazego czesto pozostaja glownym lub wrecz jedynym zrodlem do ich historii